Huis & Haard

De inheemse bevolking van Nederland at zijn eigen graan en vlees en bereidde dat eten in zelfgebakken potten. Voor het Romeinse leger werd alles door anderen verbouwd, gemaakt en ingevoerd: graan, vlees, vis, potten, borden, bekers. De soldaten aten voedsel dat hier nog nooit was gezien en geproefd, en gebruikten aardewerk dat in grote pottenbakkerijen in Frankrijk, België en Duitsland `aan de lopende band’ werd vervaardigd.  

Meesterteken

Archeologen die zich bezig houden met de Romeinse tijd, zijn dol op het oranjerode, harde  aardewerk dat zij terra sigillata noemen - `klei met zegel’. De Romeinen noemden het zelf niet zo; het is een veel later aangemunte naam. Veel mensen denken dat de naam berust op het feit dat  veel van dit aardewerk is gemerkt met het stempel van de pottenbakker. Dat is niet zo, maar het is wél gemakkelijk dat dei pottenbakkers dat hebben gedaan. Daardoor is het mogelijk om kommen, borden, schalen en andere vormen van terra sigillata heel nauwkeurig te dateren, en ook de plaats te bepalen waar het is gemaakt. Zo kan de ouderdom van vondstcomplexen worden bepaald en productiecentra en handelsstromen in kaart worden gebracht. 

In dit bord, gevonden in Woerden, heeft fabrikant Aquitanus zijn naam gestempeld: OF AQVITANI, (``uit de) Werkplaats van Aquitanus’. De streek Aquitanië, waar de pottenbakker wellicht zijn naam aan ontleent, ligt in zuidwest-Frankrijk. Dit bord is echter gemaakt bij het huidige la Graufesenque, een stukje oostelijker, waar eersteklas terra sigillata werd vervaardigd. Aquitanus deed hier zaken tussen 45 en 65 na Chr.