Tussen Romeinen en Riddertijd

Meer dan twee eeuwen lang liep de grens van het Romeinse rijk dwars door Utrecht, zowel door de huidige provincie als door de huidige stad. Tussen 250 en 300 n. Chr. kwam dar abrupt een einde aan. Het Romeinse leger ontruimde de forten langs de (Kromme en Oude) Rijn , en nog weer een eeuw later was er niets meer over van de Romeinse heerschappij. Nog in diezelfde tijd namen anderen het heft in handen: zwaar bewapende krijgers en hun gevolg uit het noorden, die zich nestelden in de oude forten en op andere punten langs de rivier. Bijzondere archeologische vondsten werpen licht op deze `donkere’ Middeleeuwen.

Vuurmaker van een krijgsman                      

In graf 240 van het grafveld van Elst- ’t Woud , waar in de tweede helft van de zesde eeuw een man werd begraven, lag behalve enkele wapens ook een ‘vuurslag’, een accoladevormig werktuigje dat langs een stuk vuursteen werd gehaald, waardoor er vonken vanaf sprongen. Die werden op hun beurt in een hoopje kurkdroge stof (`tondel’) opgevangen, waarna er met enig geluk en wat handigheid vuur kon worden gemaakt. In onze tijd van wegwerpaanstekers en lucifers lijkt het heel omslachtig, maar in een geoefende hand werkte het perfect.