Tussen Romeinen en Riddertijd

Meer dan twee eeuwen lang liep de grens van het Romeinse rijk dwars door Utrecht, zowel door de huidige provincie als door de huidige stad. Tussen 250 en 300 n. Chr. kwam dar abrupt een einde aan. Het Romeinse leger ontruimde de forten langs de (Kromme en Oude) Rijn , en nog weer een eeuw later was er niets meer over van de Romeinse heerschappij. Nog in diezelfde tijd namen anderen het heft in handen: zwaar bewapende krijgers en hun gevolg uit het noorden, die zich nestelden in de oude forten en op andere punten langs de rivier. Bijzondere archeologische vondsten werpen licht op deze `donkere’ Middeleeuwen.

Kleine potten van verschillende mensen                 

Het is verleidelijk om bepaalde vondsten te koppelen aan bepaalde kenmerken van de levende persoon. Kralen? Dat zal wel een vrouw zijn geweest. Wapens? Een man. Een gouden sieraad? Moet een rijke persoon zijn geweest. Vaak gaan zulke veronderstellingen wel op, maar zeker niet altijd, en soms weten we het gewoon niet. De drie potten op deze foto zijn geen van alle urnen; ze zijn bij een onverbrand begraven lichaam geplaatst als grafgift. Misschien heeft er voedsel in gezeten. Ze dateren alle drie uit dezelfde tijd, de zevende eeuw. De schalen links en rechts (uit de graven 82 en 131) lijken erg op elkaar, maar de mensen die in de graven lagen, waren heel verschillend. In graf 82 lag een (heel) jonge vrouw; in graf 131 een volwassen man, die een slijpsteen en een bijl had meegekregen. Het ronde potje in het midden komt uit graf 128. Daarin werden ook een ijzeren mes en een pijlpunt gevonden. Een man dus, een krijger misschien? Nee: een kind, waarvan het geslacht niet is vast te stellen.